Στην ιστορική πλατεία της Οσίας Ξένης γράφτηκε ένα σημαντικό κεφάλαιο της ιστορίας του μπλόκου της Κοκκινιάς, που υπήρξε μια από τις βιαιότερες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του τελευταίου χρόνου της Κατοχής. Προς το ξημέρωμα της 17 ης Αυγούστου 1944, 3.000 Γερμανοί και οι ντόπιοι συνεργάτες τους -δωσίλογοι και ταγματασφαλίτες- εισβάλλουν βαριά οπλισμένοι στην πόλη. Μετά τις 6:00΄, καλούν από τα μεγάφωνα το λαό στην κεντρική πλατεία: «Προσοχή-προσοχή! Σας μιλάνε τα τάγματα ασφαλείας. Όλοι οι άντρες από 14 έως 60 ετών να πάνε στην πλατεία της Οσίας Ξένης για έλεγχο ταυτοτήτων. 

Όσοι πιαστούν στα σπίτια τους θα τουφεκίζονται επί τόπου». Γύρω στις 8:00΄, η πλατεία της Οσίας Ξένης κι οι γύρω δρόμοι ξεχειλίζουν από κόσμο. Χιλιάδες άτομα συγκεντρώνονται και χωρίζονται σε πεντάδες με κενά μεταξύ τους, έτσι ώστε οι κουκουλοφόροι προδότες να δείχνουν ποιος θα θανατωθεί. Ο τόπος εκτέλεσης ήταν το παλιό ανενεργό ταπητουργείο της πόλης, λίγα μέτρα παρακάτω, όπου σήμερα βρίσκεται το μνημείο της Μάντρας Μπλόκου Κοκκινιάς. Η αυλαία της τραγωδίας έκλεισε στις 18:00΄ με το ξεδιάλεγμα περίπου 8.000 ομήρων, που οδηγήθηκαν στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου. Από εκεί, γύρω στα 1.800 άτομα, οδηγήθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Γερμανίας, από όπου πολλοί δεν γύρισαν ποτέ. Στις 24 Σεπτεμβρίου, 40 μέρες μετά, οι Γερμανοί ξαναχτυπούν την Κοκκινιά, πολυβολώντας το συγκεντρωμένο πλήθος, μετά την τελετή της επιμνημόσυνης δέησης στην ίδια πλατεία, αυξάνοντας τον αριθμό των θυμάτων. 

Σήμερα, την πλατεία κοσμεί το Μνημείο Πεσόντων Κοκκινιάς, έργο του Γιώργου Ζογγολόπουλου, το οποίο είναι το πρώτο ηρώο πεσόντων του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου στην Ελλάδα, που ανεγέρθηκε για να μνημονεύσει τα θύματα ενός μπλόκου και όχι τα θύματα πολέμου μιας πόλης γενικά. Είναι το μοναδικό ηρώο που δημιουργήθηκε κατά την μετεμφυλιακή περίοδο δημοσία δαπάνη στον τόπο ενός μαζικού κατοχικού μπλόκου και όχι σε ένα κεντρικό, αλλά ουδέτερο σημείο μιας κοινότητας. 

Πρόκειται για ένα ορειχάλκινο σύμπλεγμα ύψους 3 μέτρων που απεικονίζει δύο ανθρώπινες μορφές: μια φτερωτή γυναικεία μορφή που φέρει τον πεσόντα νέο. Η αλληγορική γυναικεία μορφή συμβολίζει τη Νίκη ή τη Δόξα (ή κατ΄ άλλους την Ελλάδα) και ο νεαρός γυμνός άνδρας έχει τη φυσιογνωμία και το χτένισμα της δεκαετίας του ΄40, έτσι ώστε αυθόρμητα μπορεί να ταυτιστεί με τους νέους που εκτελέστηκαν στο Μπλόκο. Το χαμηλό βάθρο φέρει τη μονολεκτική επιγραφή «ΠΕΣΟΝΤΕΣ». Ανεγέρθηκε στην πλατεία της Οσίας Ξένης στη δωδέκατη επέτειο του μπλόκου, τον Αύγουστο του 1956. Στην πλατεία της Οσίας Ξένης ανεγέρθηκε επίσης το μητροπολιτικό μέγαρο, το οποίο εγκαινιάστηκε στις 13 Φεβρουαρίου 1972.